Երբ չի մնում ելք ու ճար,Խենթերն են գտնում հնար,Այսպես ծագեց, արեգակեցՍարդարապատի մարտը մեծ: Զանգեր, ղողանջեք,Սրբազան քաջերին կանչեքԱյս արդար պատից:Սերունդներ, դուք ձեզ ճանաչեքՍարդարապատից:Ավարայրից ջանք առանք,Այստեղ մի պահ կանգ առանք,Որ շունչ առած շունչներս տանքՍարդարապատի պատի տակ:Բայց մենք չընկան...
Հայաստան ասելիս այտերս այրվում են, Հայաստան ասելիս ծնկներս ծալվում են, Չգիտեմ` ինչո՞ւ է այսպես: Հայաստան ասելիս շրթունքս ճաքում է, Հայաստան ասելիս հասակս ծաղկում է, Չգիտեմ` ինչո՞ւ է այսպես: Հայաստան ասելիս աչքերս լցվում են, Հայաստան ասելիս թևերս բացվում են, Չգիտեմ` ինչո՞ւ է ա...
- Ա՜յ փոքրիկներ, ա՜յ սիրուններ,-Ասավ քամին տերևներին,-Աշուն եկավ, մոտ է ձմեռ,Ի՞նչ եք դողում ծառի ծերին։Ոսկի, դեղին, վառ ծիրանիԳույներ հագեք խայտաբղետՈւ ճյուղերից ձեր մայրենիԵկե՛ք ինձ հետ, փախե՛ք ինձ հետ...Եկեք տանեմ հեշտ ու անթև,Անհետ ճամփով, անհայտ տեղեր,Չեք իմանա այնուհետև...Էլ ինչ է դող, ինչ է ձմ...
– Վա՜յ, մայրիկ ջան, տե՛ս՝ Բակն ու դուռը լի Ինչքա՜ն սպիտակ Թիթեռ է գալիս… Այսքան շատ թիթեռ Չեմ տեսել ես դեռ։ – Չէ, ի՛մ անուշիկ, Թիթեռներ չեն էդ, Թիթեռներն անցան Ծաղիկների հետ։ Էդ ձյունն է գալիս, Փաթիլն է ձյունի, Որ կարծես սպիտակ Թիթեռնիկ լինի։ Հովհաննես Թումանյան
Ձեր կարծիքը շատ կարևոր է մեզ համար, և Ձեր կողմից առաջադրված ցանկացած հարց, առաջարկ կամ դիտողություն պարտադիր արձագանք կստանա:
